Kırmızı Bisiklet

Önce ürkerek bastı pedallara... Kırmızı bisikletin dengesi bozuldu. Fark ettirmeden seleden tutup düzelttim.

Acemi sürücüyü iltifatlar ve ıslıklarla yüreklendirdim. 

Şimdi bazen arkasından tuttuğumu bilmeden bisikleti kendisinin sürdüğünü sanıyor, bazen ise tuttuğumu sanıp gerçekten kendisi sürüyordu.

Zamanla bisikleti kimin yönettiğini ayırt edemez oldu. 

Oysa ben farkındaydım: 

Kırmızı bisiklet uçmaya hazırlanıyordu.

Kırmızı Bisiklet’te Can Dündar “baba olma” serüvenini, kendi yaşadıkları üzerinden okurlarla paylaşıyor. Kendi babasıyla ilişkisini, “bab-ba” kelime­si­ni ilk duyduğunda yaşadığı coşkuyu, başlardaki uykusuz gecelerde his­settiklerini ve onu takip eden, “Hangi masalı okumalı, hangi oyuncağı al­ma­lı?” gibi endişeleri, bütün içtenliğiyle dile getiriyor. 

Ve kırmızı bisikletin iki tekerlek üzerinde seyretmesiyle uyanan, “Hangi okula göndermeli, tarihi nasıl anlatmalı, doğumu nasıl öğretmeli, beladan nasıl esirgemeli?” gibi kaygılarla, giderek bir yol arkadaşına dönüşen oğ­luyla ilişkisini anlatıyor.

Can Dündar, Kırmızı Bisiklet’in 20. baskısını hazırlar­ken kitabı elden ge­çi­rerek yeniledi. Kendi yaşadıklarının yanı sıra baş­ka­larının deneyim­lerine; günümüz çocuklarının, gençlerinin ve anne babalarının sorunlarına da yer veren yazar, kitabın yeni halini, yakın zamanda kay­bettiği babasına vedasını anlattığı yazılarla sonlandırdı.